Peter van Deursen is geboren en getogen in Spangen, in Rotterdam-West: 'Mijn zus zat op de Mariaschool op het Taandersplein, toen nog een meisjesschool. En ik ging naar de jongensschool: de Nicolaasschool op de Schiedamseweg. En die was vervolgens mijn hele leven eigenlijk nooit ver weg!' 

Tijdens zijn laatste stage aan de Thomas More werd Peter als student ingedeeld – zo ging dat in 1976! – op de Mariaschool. Gelukkig ontstond daar naderhand een vacature en kon hij blijven. 'Daar stond ik zeven jaar voor de zesde klas, de huidige groep 8.' 

Na een kort intermezzo als directeur van een school in Den Haag, kwam hij in 1986 een vacature als directeur op 'zijn' Nicolaasschool tegen: 'Ik twijfelde geen moment en solliciteerde. De situatie op de arbeidsmarkt was heel anders dan nu en er was nauwelijks werk in het onderwijs. Ik had dus veel concurrentie voor die baan en was heel blij toen ik hem kreeg. Ik ben 19 jaar met enorm veel plezier directeur op de Nicolaasschool gebleven. De laatste 10 jaar combineerde ik dat met bijspringen op andere scholen, als er ergens assistentie nodig was. Zo heb ik op een stuk of zeven andere RVKO-scholen kunnen meekijken.'

Bovenschools manager 
Die ervaring kwam goed van pas toen er in 2005 een vacature als bovenschools manager vrijkwam: 'Ik wilde eigenlijk helemaal niet weg bij de Nicolaasschool. Maar ik wist ook: deze kans doet zich niet zo heel vaak voor, dus als je wilt, moet je het nú doen! En ik heb er geen moment spijt van gehad. Ja, ik miste de Nicolaasschool, maar ik kreeg er ook veel voor terug. En sinds 2005 heb ik mijn oude schooltje ook af en toe in mijn cluster gehad, dus ik ben ze nooit helemaal uit het oog verloren.' 

Surprise barbecue 
Dat bleek ook weer toen het afgelopen juni voor Peter tijd was om afscheid te nemen van zijn drukke baan als (inmiddels) bovenschools directeur: 'Met de drie oud-collega-directieleden van de Nicolaasschool komen we nog altijd een paar keer per jaar bij elkaar voor een borrel en een potje klaverjassen. In juni stond weer zo'n afspraak in de agenda, maar deze keer liep dat heel anders. Er was een surprise party georganiseerd met veel (oud-)collega's, met een barbecue en een feestavond. Ik wist er echt niets van en het was helemaal leuk!' 

Sparta-fan 
Een weekje later was het officiële afscheid, vanwege de coronamaatregelen in drieën geknipt. Eerst een bijeenkomst met collega's van kantoor, op het nieuwe terras van de Thomas More Hogeschool aan de Stationssingel. Daarna een gezellig samenzijn met directieleden en genodigden in restaurant Abel in Rhoon. Hier vond 's avonds ook een barbecue plaats met familie en MT-leden. 

Peter: 'Het was een dag vol leuke ontmoetingen en hoogtepunten, dat was echt geweldig. Erg mooi vond ik ook de toespraak door de trainer van Sparta, Henk Fräser: ik ben natuurlijk al mijn hele leven Sparta-fan, dus dat was erg bijzonder.' 

Dubbele verrassing
Eind juni dacht Peter rustig uit eten te gaan met een directeur uit zijn cluster, maar ook hier stond hem een verrassing te wachten. In restaurant Soif in Delfshaven zaten alle directies uit zijn cluster op hem te wachten. Later op de avond kreeg Peter nóg een verrassing: een telefoontje van zijn zoon; hij was zojuist grootvader geworden van zijn eerste kleinzoon! 'Dat is ook de voornaamste reden dat ik nu wat rustiger aan ga doen: ik wil meer tijd met mijn gezin en vooral mijn drie kleinkinderen doorbrengen.'

Afwisselend werk 
Peter heeft bij elkaar zo'n 44 jaar bij de RVKO gewerkt: 'Dat heeft twee hoofdredenen. Ten eerste vind ik de RVKO een meer dan prettige en veelzijdige werkgever, waar ik het prima naar mijn zin had – en heb. En daarnaast heb ik altijd voldoende motivatie gevonden in mijn werk. Zeker als je voor verschillende scholen werkt, kom je steeds andere uitdagingen tegen, dat gaat nooit vervelen! Ik zat wel heel lang bij de RVKO, maar deed eigenlijk nooit hetzelfde werk!' 

Niet achter de geraniums
Peter verdwijnt nog niet helemaal uit beeld: 'Ik ga twee dagen per week bijspringen bij scholen waar men daar behoefte aan heeft. Het zijn moeilijke tijden voor het onderwijs en ik blijf graag een steentje bijdragen. Ik wil iedereen die aan mijn afscheid heeft meegeholpen, van harte bedanken voor alle verrassingen en bijdragen. En ik wens alle collega's van de RVKO, niet in de laatste plaats alle leerkrachten, veel sterkte en succes bij de zware klus die er voor de komende jaren ligt te wachten. Door alle corona-perikelen en het lerarentekort staat het onderwijs voor een flinke uitdaging en ik hoop dat jullie voldoende kracht en inspiratie kunnen vinden om je daar doorheen te slaan. En ik help graag nog een beetje mee, waar dat kan!'